آويشن (origanum vulgare) گياهي علفي پايا و چند ساله است و شبيه به پونه کوهي است. برگهايش سبز تيره و گل‌های آن سفيد مايل به قرمز يا بنفش دارد . ساقه‌هاي هوايي فراوان، کوتاه و خزنده دارد و ارتفاعش به 11 تا 51 سانتی‌متر است چون گل‌‌هاي آویشن معطر است زنبور عسل از آن عسل تهیه می‌کند .
این گیاه خودرو است و بوي معطر داردکه در نواحي خشک ، سواحل درياها ، دامنه‌های کوهستانی و جنگها رشد می‌کند. از دیرباز از برگ وسرشاخه‌‌هاي گلدار آن به مصارف درماني داشته است. البته از اسانس آن در عطرسازي و صابون‌سازي هم استفاده می‌شود.
خواص دارویی آویشن
طبيعتي گرم وخشک دارد.
– سرشاخه‌هاي گلدار اين گياه اثر نيرودهنده‌گی دارد.
– آویشن مدر است
– تقویت کننده معده است
– مسکن اعصاب است
– قاعده آور است در درمان بيماريهاي مختلف کاربرد دارد
– دم کرده آویشن براي درمان آسم و سرفه مفید است
– تقویت کننده دید چشم است
– مصرف تازه آن بصورت سبزي بسيار مفيد است
– مخلوط نيم‌کوب سرشاخه آویشن، مریم گلي و بابونه درون پارچه و قرار دادن آن روی عضو دردناک به حالت گرم برای دل‌پيچه‌ها، رماتيسم و غیره مفید است.
– اسانس آویشن التيام‌دهنده و ضدعفوني کننده است
ترکیبات شیمیایی آویشن
در قسمت‌های مختلف آویشن موادي مانند تانن ، يک ماده تلخ و اسانس روغني فرار و ديگر مواد يافت مي شود
اسانس که بوسيله تقطير يا بخار آب از گياه بدست مي آيد به سهولت اکسيده شده و تغيير رنگ مي دهد .
بخصوص اگر در ضمن تقطير يا بعدا با ظروف آهني تماس حاصل کند که در اينصورت رنگ آن تا حد قرمز
تغيير مي کند اين اسانس بر حسب محل رويش گياه تفاوت کلي دارد
ميوه اين گياه داراي 15 تا 31 درصد مواد روغني با خاصيت خشک کننده قوي است و بايد در شيشه هاي
کاملاً مسدود در جاي سرد و دور از نور نگهداري شود .
مضرات آویشن
مصرف زياد از حد دم کرده آویشن شديداً قلب را تحريک مي‌کند . در مورد مصرف اسانس آن هم
بايد به مقادير کم مورد استفاده درماني قرار بگیرد
نظرات کاربران